De commitmentladder

Tijdens de 35 jaar dat de drankduivel mijn metgezel was, heb ik periodes van matigheid gekend, periodes van overmaat, intenties om te minderen, intenties om te stoppen, momenten om de strijd aan te gaan, om uiteindelijk tot de finale strijd te komen. Tijdens mijn opleidingstraject tot ervaringsdeskundige leerde ik de commitmentladder kennen. Ik herkende meteen waarom ik zoveel gefaald had, maar ook hoe ik uiteindelijk tot slagen kwam.

De commitmentladder:

1. Ontkenning Is er een probleem? Volgens mij gaat alles prima.
2. Apathie Ik heb het al zoveel geprobeerd, het lukt me nooit.
3. Afwachten Wachten en hopen. Het zal wel vanzelf goed komen.
4. Alibi Er zijn zoveel mensen als ik. Als ik moet veranderen, dan moeten jullie ook veranderen. Afschuiven van verantwoordelijkheden. Ik misdoe toch niks.
5. (H)erkenning Ik ben hoe dan ook verantwoordelijk. Ik heb met het probleem én de oplossing te maken.
6. Actie Wat ga ik concreet doen? Ik heb steun nodig, hulp. Hoe monitor ik mijn progressie?
7. Groei/ontwikkeling Ik leer van mijn ervaringen.

Volledige focus op behalen van het doel. In onze maatschappij heb je verschillende soorten drinkers. Ik was een occasionele drinker, ik was een genieter, ik was een sociale drinker, ik dronk om erbij te horen, ik dronk om me beter te voelen, ik dronk om mijn zorgen te vergeten, ik was een zware drinker, ik was een problematische drinker, ik werd een alcoholist en nu ben ik een geheelonthouder. Tijdens mijn proces om alcohol af te zweren, doorliep ik de commitmentladder meermaals. Enkel tijdens de laatste strijd kwam ik tot stap 7 en toen besefte ik dat de strijd gestreden was, als ik bleef groeien en me verder ontwikkelde.
Ondertussen ben ik 2 jaar nuchter. Het mooiste geschenk dat ik mezelf ooit kon geven. Zolang men niet in stap 5 komt kan een verslaving niet overwonnen worden. En dat is de eerste en belangrijkste stap die de verslaafde moet nemen om tot eventueel succes te komen. Erkennen dat hij een probleem heeft. Erkennen dat hij ervoor verantwoordelijk is en hij moet zorgen voor de oplossing. Als dan stap 6 en 7 volgen komt hij tot succes. Jarenlang bleef ik hangen in stap 1 tot 4. Als iemand me wees op mijn drankgebruik, was ik een meester in het ontkennen dat ik een probleem had. ‘Ik heb een hoge functie en mijn baas is tevreden, dit zou niet kunnen mocht ik een drankprobleem hebben’ ‘Ik heb nog nooit problemen (verkeer, juridisch) gehad omwille van mijn drankgebruik’ ‘Ik drink niet meer dan de meeste van mijn vrienden’ ‘Alcohol hoort gewoon bij het leven’ ‘Etentje zonder aperitief en wijn is niet geslaagd’ ‘Iedereen had toch teveel gedronken’ ‘Beetje minderen en zien of storm gaat liggen’ ‘Als ik drankprobleem heb, heeft helft van de wereld een probleem’ Een passief gedrag dat niet leidde tot acties om er echt iets aan te doen. Soms ging ik direct naar stap 6. Actie nemen om mijn omgeving gerust te stellen, tegemoet te komen aan hun bezorgdheden. Maar omdat er geen erkenning was, viel ik al snel terug in oude gewoonten.
De eerste maal dat ik tot stap5 kwam en overging naar stap 6 dacht ik nu ben ik er. Maar stap 7 volgde niet en ik herviel. Mijn herstelverhaal: Tijdens het zoveelste herval waarbij ik eveneens in een depressie verzeild geraakte, kwam eindelijk het besef dat ik problemen had. Ik erkende dat ik een alcoholist was en het tijd werd iets te doen aan de immer sluimerende negatieve gedachten. De negatieve gedachten zetten me aan om te drinken en het drinken wekte nog meer negatieve gedachten op. Om uit deze vicieuze cirkel te geraken moest ik mijn beide problemen aanpakken. Ik en ik alleen was verantwoordelijk voor deze problemen. Ik en ik alleen moest ze oplossen. Ik besefte wel dat ik dit niet alleen kon en besloot dan ook hulp te zoeken en hulp te aanvaarden. Ik ging over tot actie. Ik ging naar de huisarts om me Antabuse® (ontwenningsmiddel) te laten voorschrijven. Ik ging ook elke vrijdag naar de AA vergadering. Daar vond ik de steun en kracht om nuchter te worden en nuchter te blijven. Ik besloot ook om in therapie te gaan, om te leren omgaan met mijn depressie. Ik kon praten over mijn frustraties, er werd geluisterd en er werden me tools aangereikt. Zo leerde ik voor de eerste keer in mijn leven over zelfzorg. Ik had tot dan nooit voor mezelf gezorgd. Frustraties en negatieve gedachten trachtte ik door te spoelen met alcohol. Hierdoor zorgde ik niet voor mezelf maar vernietigde ik mezelf. Ik leerde luisteren naar mezelf. Ik leerde mezelf graag te zien. Ik vond steun en begrip in mijn omgeving door er durven over te praten. En dat is belangrijk, het heeft je energie om door te gaan. Als ik nu negatieve gedachten of frustraties heb, wacht ik niet af, ik praat erover, ik pak ze aan. En wat ik niet kan veranderen, heb ik leren aanvaarden. Familie, vrienden, zorgverleners, psychiater, huisarts en partner maakten allen deel uit van het proces. De puzzelstukjes vielen samen. Nu blijf ik alert om niet te vervallen in ontkenning, apathie of alibi’s te zoeken. Niet af te wachten maar de koe direct bij de hoorns te vatten. Telkens opnieuw stappen 5, 6 en 7 toepassen en zo verder groeien en sterker worden. Op AA vergaderingen en in mijn omgeving lotgenoten advies/hulp geven, geeft me energie.
Door te reflecteren over hun kwetsbaarheden leer ik bij en verruimt mijn kennis over mijn kwetsbaarheden. Ik ben nu een herstellende alcoholist en heb leren leven met mijn chronische suïcidaliteit.